Γενικός Εισαγγελέας Κύπρου: Αν δικάσουμε τον Μιχαηλίδη εδώ θα μας φτύνουν

Η συζήτηση για την έφεση κατά της έκδοσής του στην Αθήνα για την υπόθεση Τσοχατζόπουλου θα συνεχιστεί την Τετάρτη

Επτά λόγους επικαλέσθηκαν και ανέλυσαν σήμερα ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου οι συνήγοροι υπεράσπισης του πρώην Υπουργού Εσωτερικών Ντίνου Μιχαηλίδη, ζητώντας όπως γίνει αποδεκτή η έφεση που καταχώρησαν για τη μη εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψής του, που εκδόθηκε από το Εφετείο Αθηνών και την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού για έκδοση του στην Ελλάδα ώστε να δικαστεί για εμπλοκή στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου.  

Το Δικαστήριο, αφού άκουσε τις αγορεύσεις των δικηγόρων Ευστάθιου Ευσταθίου, Αλέκου Ευαγγέλου και Σάββα Μαμαντόπουλου, αποφάσισε την συνέχιση της ακροαματικής διαδικασίας για αύριο, προκειμένου να ακουσθεί και η άποψη της κατηγορούσας με την αγόρευση της Ανώτερης Δικηγόρου της Γενικής Εισαγγελίας, Λουΐζας Χριστοδουλίδου - Ζαννέτου.  Ο κ. Μιχαηλίδης, ο οποίος σήμερα παρακολούθησε όλη τη διαδικασία μαζί με φίλους και μέλη της οικογένειάς του, εξακολουθεί να τελεί υπό κράτηση στις Κεντρικές Φυλακές.

Με κείμενα που κατέθεσε στο Ανώτατο Δικαστήριο, ο δικηγόρος Ευστάθιος Ευσταθίου δήλωσε ότι τόσο απλοί Βουλευτές όσο και αρχηγοί κομμάτων, αλλά και ο ίδιος ο Γενικός  Εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης προέτρεπαν το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού να προβεί στην έκδοση του κ. Μιχαηλίδη, ενώ ο κ. Κληρίδης δήλωνε πως «εάν πούμε στις ελληνικές Αρχές ότι, ξέρετε, θα τον δικάσουμε (τον κ. Μιχαηλίδη) εδώ, μόνον να μας φτύνουν θα μας έπρεπε».

Όλα αυτά επηρέασαν το Επαρχιακό Δικαστήριο και, μαζί με την προαναγγελία για τροποποίηση του Συντάγματος, προκειμένου να γίνει κατορθωτή η έκδοση του κ. Μιχαηλίδη, παρά το ότι τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται έγιναν πριν την 1η Μαΐου 2004, συνιστούν αδικία εις βάρος του, πρόσθεσε ο κ. Ευσταθίου, δηλώνοντας πως οι παρεμβάσεις αυτές συνιστούν επεμβάσεις που οδηγούν στην παραβίαση της θεμελιώδους αρχής του πολιτειακού Δικαίου, που είναι η διάκριση των εξουσιών, ιδίως της δικαστικής εξουσίας, η οποία θα πρέπει να αφήνεται ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη στην επιτέλεση του έργου της ως ο κύριος προστάτης των ατομικών δικαιωμάτων των ανθρώπων, έναντι της ενδεχόμενης αυθαιρεσίας των λοιπών εξουσιών.